Πρόεδρος Μάνος Στεφανίδης

Ιστορικός τέχνης, ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών

Δημήτρης Ζουρούδης

Πρόεδρος του Τμήματος Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου.

Θανάσης Μουτσόπουλος

Αναπληρωτής Καθηγητής της Ιστορίας της Τέχνης στη Σχολή Αρχιτεκτόνων του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου

Κωνσταντίνος Παπαμιχαλόπουλος

Επίκουρος Καθηγητής του Τμήματος Εικαστικών Τεχνών και Επιστημών της Τέχνης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων

Χρήστος Παπανικολάου

Eικαστικός

ΑΓΓΕΛΟΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

Ο Άγγελος Αντωνόπουλος γεννήθηκε στα Τρόπαια Γορτυνίας το 1957. Σπούδασε ζωγραφική και σκηνογραφία στην Α.Σ.Κ.Τ. με δασκάλους τους Δ. Κοκκινίδη, Β. Δημητρέα και Β. Βασιλειάδη. Έχει πραγματοποιήσει πάνω από είκοσι πέντε ατομικές εκθέσεις (Δημοτ. Πινακοθήκη Δ. Αθηναίων, Art -Αthina Τitanium, Art Forum Τσάτσης Θεσ\νικη, Ν. Μορφές Αθήνα, Citronne Πόρος, Αποκάλυψη Λευκωσία, T.a.f. Αθήνα Αγκάθι-Καρτάλος ] όπως και πολλές ομαδικές παρουσίες σε Ελλάδα, Κύπρο, Ισπανία, Γερμανία, Ιταλία, Κροατία, Αγγλία, Η.Π.Α.

Εικαστικός καλλιτέχνης, πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης. Στο απερχόμενο διοικητικό συμβούλιο ο Άγγελος Αντωνόπουλος κατείχε τη θέση του αντιπροέδρου. Από το 1989 είναι καθηγητής στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (Διευθυντής στο Α’ Εργαστήριο). Διετέλεσε αντιπρύτανης της Σχολής και τον Οκτώβριο του 2017 εξελέγη κοσμήτορας της ΑΣΚΤ.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΟΛΗΣ

Σπούδασε Ιστορία, Αρχαιολογία και Ιστορία της Τέχνης στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, όπου έκανε μεταπτυχιακές σπουδές και εκπόνησε διδακτορική διατριβή με θέμα Οι καλλιτεχνικές εκθέσεις και το κοινό τους στην Αθήνα του 19ου αιώνα (Θεσσαλονίκη 2000). Συντάκτης και ειδικός επιστημονικός συνεργάτης από το 1993 στο Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών. Ζωγράφοι-Γλύπτες-Χαράκτες. 16ος-20ός αιώνας (Εκδόσεις Μέλισσα, Αθήνα 1997-2000). Από το 2000 έως το 2019 εργάσθηκε ως επιμελητής-ιστορικός της τέχνης, καθώς και προϊστάμενος (από το 2007) συλλογών έργων τέχνης στο Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης – Συλλογή Κωστάκη, Θεσσαλονίκη. Κείμενά του έχουν δημοσιευθεί σε βιβλία και επιστημονικούς καταλόγους εκθέσεων, ενώ άρθρα του σε περιοδικά τέχνης και στον ημερήσιο Τύπο. Έχει συγγράψει τα βιβλία: Γιάννης Μόραλης (Αθήνα 2005), Χρίστος Καράς (Αθήνα 2006), Όπυ Ζούνη (Αθήνα 2006), Γιαννούλης Χαλεπάς (Αθήνα 2009), Γιάννης Τσαρούχης (Αθήνα 2009), Α. Τάσσος (Αθήνα 2009), Βάσω Κατράκη (Αθήνα 2009), Χρήστος Μποκόρος (Αθήνα 2009). Μαζί με τον ιστορικό της τέχνης Δημήτρη Παυλόπουλο, έχει συγγράψει δύο βιβλία για την ιστορία της ελληνικής χαρακτικής του 19^ου αιώνα. Έχει επιμεληθεί εκθέσεις ελληνικής τέχνης και έχει συνεργαστεί στην οργάνωση και την παραγωγή διεθνών εκθέσεων. Δίδαξε (2010-13) ιστορία της τέχνης στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας, στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών, Φλώρινα, καθώς και στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο (2017-19). Από το 2018, έχει αναλάβει υπέυθυνος του MOMus (Μητροπολιτικός Οργανισμός Μουσείων Εικαστικών Τεχνών Θεσσαλονίκης) – Μουσείο Άλεξ Μυλωνά.

ΛΙΝΑ ΤΣΙΚΟΥΤΑ

Γεννήθηκε  στην Κομοτηνή το 1959. Μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη.

1978-1991:  Σπούδασε Ιστορία της Τέχνης στη Σορβόννη, στο  Πανεπιστήμιο Paris IV, του Παρισιού.

1983:  Δίπλωμα (Maîtrise) με θέμα “Le peintre poète Engonopoulos et le surréalisme en Grèce”. («Ο ζωγράφος ποιητής Εγγονόπουλος και ο υπερρεαλισμός στην Ελλάδα»

1984: Μεταπτυχιακό Δίπλωμα (DEA) με θέμα “La peinture et la sculpture en Grèce après 1945”. («Η ζωγραφική και η γλυπτική στην Ελλάδα μετά το 1945»)

1984: Δίπλωμα Μουσειολογίας της Σχολής του Λούβρου. Stage στο Μουσείο Picasso του Παρισιού. (στο Palais de Tokyo).

1991: Διδακτορικό Δίπλωμα (Nouveau Doctorat) του Πανεπιστημίου της Σορβόννης Paris IV, με τη διατριβή “Les différentes influences dans la peinture grecque après 1945”, («Οι διάφορες επιδράσεις στην ελληνική ζωγραφική μετά το 1945») με καθηγητή τον Bernard Dorival.

Από το 1978-1984 έζησε στο Παρίσι και από το 1985-1993 στις Βρυξέλλες.

Από το 1994 έως σήμερα είναι επιμελήτρια στην Εθνική Πινακοθήκη της Αθήνας, με ειδικότητα στη σύγχρονη τέχνη, υπεύθυνη για τις συλλογές μεταπολεμικής και σύγχρονης τέχνης του Μουσείου.

Από το 1996-1999 δίδαξε στη Σχολή ΑΚΤΟ ιστορία της τέχνης από την Αναγέννηση έως τον 20^ο αιώνα.

Το 1998, επιμελήθηκε στην Εθνική Πινακοθήκη την «Αναδρομική έκθεση Δανιήλ: Έργα 1950-1997»

Επιμελήθηκε εκθέσεις, σε όλη την Ελλάδα, αναδρομικού και ιστορικού χαρακτήρα, καθώς και εκθέσεις, ως ανεξάρτητη επιμελήτρια, με θεματικό περιεχόμενο, ομαδικές εκθέσεις και εκθέσεις νέων καλλιτεχνών.

Το 2002 επιμελήθηκε την πρώτη μεγάλη αντιπροσωπευτική έκθεση νέων Ελλήνων καλλιτεχνών, από όλα τα σύγχρονα μέσα στην Πινακοθήκη Αβέρωφ στο Μέτσοβο, (51 καλλιτέχνες) με θέμα «Διαγράφοντας το σήμερα, το αύριο, το χθες. Νέοι Έλληνες Καλλιτέχνες». Η έκθεση μεταφέρθηκε το 2003 στο Μακεδονικό Μουσείο στη Θεσσαλονίκη και στην Τεχνόπολη στην Αθήνα.

Συμμετείχε σε διεθνείς εκθέσεις. Το 2001, εκπροσώπησε την Ελλάδα, ως εθνική επίτροπος στην 49^η Biennale της Βενετίας, με νέους καλλιτέχνες.

Το 2001, 2002, 2003, συμμετείχε ως επίτροπος της Ελλάδας στην διεθνή έκθεση γλυπτικής Open στο Lido της Βενετίας. Το 2003 εκπροσώπησε επίσης, με την κύπρια καλλιτέχνιδα, Γιούλα Χατζηγεωργίου και την Κύπρο στην ίδια έκθεση.

Κάποιες εκθέσεις που έχει επιμεληθεί είναι οι τελευταίες εκθέσεις της Εθνικής Πινακοθήκης πριν τη μεταστέγασή της, με θέμα «Στα άδυτα – Μεταπολεμική και Σύγχρονη τέχνη», (Γλυπτοθήκη, 2012), «Δωρεές Ελλήνων καλλιτεχνών» (Πινακοθήκη, 2013), «Γυναικεία δημιουργία από τα Άδυτα της Εθνικής Πινακοθήκης» (Σίφνος, 2013), «Δάσκαλοι καλλιτέχνες από τις συλλογές της Εθνικής Πινακοθήκης» (Σίφνος 2014), και ως ανεξάρτητη επιμελήτρια, όπως στο CAPM «Η ύλη ως αφήγηση» (2013). Έχει επιμεληθεί πολλές εκθέσεις, κυρίως με «Νέα Αποκτήματα»  της Εθνικής Πινακοθήκης σε όλη την Ελλάδα, σε Δημοτικές Πινακοθήκες, στην Κρήτη, την Καρδίτσα, τον Πύργο Ηλείας, την Πάτρα, το Ναύπλιο κ.α.

Η πιο πρόσφατη έκθεση του 2019, είναι η έκθεση «Τόποι δημιουργίας, Αφιέρωμα στο Μέτσοβο», στην Πινακοθήκη Αβέρωφ, με 64 σύγχρονους καλλιτέχνες από όλα τα μέσα, ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα της σύγχρονης ελληνικής τέχνης.

Έχει συγγράψει κείμενα και μελέτες για θέματα ιστορίας της τέχνης και έχει εκπονήσει μονογραφίες και αναλύσεις του έργου σύγχρονων καλλιτεχνών, συχνότερα ελλήνων καλλιτεχνών. Η εξειδίκευσή της αφορά κυρίως την ελληνική τέχνη από τη γενιά του 1930 μέχρι σήμερα.

Έχει κάνει διαλέξεις σε όλη την Ελλάδα, έχει συμμετάσχει σε επιστημονικά συνέδρια ιστορίας της τέχνης και έχει συνεργασθεί με ειδικευμένα περιοδικά και εφημερίδες.

Είναι μέλος της Εταιρείας Τεχνοκριτών AICA Hellas, της Εταιρείας Ελλήνων Ιστορικών Τέχνης, και του ICOM.

ΛΟΥΪΖΑ ΚΑΡΑΠΙΔΑΚΗ

Η  Λουϊζα Καραπιδάκη, γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης και αποφοίτησε από το Παγκρήτιο Εκπαιδευτήριο. Σπούδασε Ιστορία της Τέχνης και Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Ανθρωπιστικών Σπουδών στο Στρασβούργο και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές (Master I, Master II) στη Σορβόννη, Παρίσι 1 στο Παρίσι.

Εργάστηκε ως επιμελήτρια και διευθύντρια στο Ιστορικό Μουσείο Κρήτης και από το 1997 εργάζεται στο Κέντρο Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών, υπεύθυνη της μουσειακής Συλλογής και των εκπαιδευτικών προγραμμάτων.

Έχει σχεδιάσει μία σειρά μονοθεματικών μουσείων στην Ελλάδα, όπως το Μουσείο του Άρτου στην Αμφίκλεια, το Μουσείο του Δάσους στο Προκόπι Ευβοίας, το Μουσείο των Ακριτών της Ευρώπης στην  Παλαιόχωρα Χανίων Κρήτης, το Λαογραφικό Μουσείο Σάμης στην Κεφαλονιά, το Μουσείο Μαριανών Αδελφών και Λεοντείου Λυκείου στην Αθήνα και έχει εκπονήσει τη μελέτη για: το Μουσείο της Ελιάς στα Καψαλιανά Αρκαδίου Κρήτης, το Μουσείο του Παιδιού στην Ξάνθη, το Μουσείο του Ποιμενικού βίου στον Ομαλό Χανίων Κρήτης.

Έχει σχεδιάσει και συγγράψει σειρά εκπαιδευτικών προγραμμάτων και το εκπαιδευτικό βιβλίο «μαθαίνοντας για το λάδι και την ελιά», έκδοση της Ακαδημίας Αθηνών, που πήρε το βραβείο Μοσκόβη 2013.

Είναι μέλος της επιτροπής της Triennale of Polish Contemporary Drawing του Μουσείου Kresow, στο Lubaczowe της Πολωνίας.

Είναι μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Μουσείου Ελληνικής Παιδικής Τέχνης, των Φίλων του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου Δελφών και του Μουσείου Κρητικής Εθνολογίας.

Έχει λάβει μέρος σε πολλά ευρωπαϊκά προγράμματα, σε διεθνή συνέδρια και έχει δημοσιεύσει σε επιστημονικά περιοδικά, σε διεθνείς καταλόγους τέχνης και έχει εκπονήσει μονογραφίες.

Είναι συνεργάτις του Μουσείου Mucem (Musée de l’Europe et de la Méditerranée), στη Μασσαλία της Γαλλίας και του Μουσείου Kresow.

Έχει επιμεληθεί εκθέσεις και καταλόγους σύγχρονης τέχνης σε Ελλάδα, Γαλλία, Ισπανία, Γερμανία, Πολωνία, Βέλγιο, Βρετανία, Μαρόκο, Βουλγαρία, Ουγγαρία.

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΑΝΗΣ

Γεννήθηκε στη Λάρισα το 1977.Παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής στα τμήματα «παιδικού και εφηβικού» στο Ελεύθερο Εργαστήρι Λάρισας. Σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών Ιταλίας “Accademia di Belle Arti di Lecce” με κατεύθυνση τη ζωγραφική.

Ήταν εκπαιδευτής στο ιδιωτικό εργαστήρι ζωγραφικής και σχεδίου PRAXIS το 2000,2001 στη Θεσσαλονίκη. Δίδαξε σχέδιο και χρώμα στο Πολιτιστικό ΙΕΚ και ΙΕΚ ΙΙ Θεσσαλονίκης. Ως ωρομίσθιος από το 2004 στην Α/θμια Εκπ/ση Θεσσαλονίκης. Δίδαξε ζωγραφική στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Συκεών Θεσσαλονίκης. Αναπληρωτής το 2007 και 2008 στο 1^Ο ΕΕΕΕΚ Θέρμης. Μόνιμος εκπ/κος στη Β/θμια Εκπ/ση από το 2008 έως το 2015. Σήμερα εργάζεται στην Α/θμια Εκπ/ση Λάρισας. Δίδαξε ζωγραφική στο Ελεύθερο Εργαστήρι της Δημοτικής Πινακοθήκης Λάρισας. Συμμετοχή σε Διεθνή έκθεση ζωγραφικής για το παιδί ‘’INTERKID’’ . Πραγματοποίησε ατομική έκθεση αγιογραφίας στο Lecce της Ιταλίας.

Ομαδική έκθεση στη Σχολή Καλών Τεχνών στο Λέτσε της Ιταλίας ‘’ORIZZONTI’’.Συμμετοχή με χαρακτικά στο σεμινάριο χαρακτικής στη Σχολή Καλών Τεχνών Ιταλίας. Τρίτο βραβείο στον Εθνικό διαγωνισμό Ιταλίας ‘’Secondo Concorso Nazionale di Pittura’’. Συμμετοχή στη ‘’Seconda Triennale d’ arte Sacra Contemporanea’’. Δωρεά έργου ζωγραφικής στον Ερυθρό Σταυρό Ιταλίας. Συμμετοχή σε ομαδική έκθεση Αγιογραφίας στο Χατζηγιάννειο Πνευματικό Κέντρο Λάρισας. Έκθεση ζωγραφικής και αγιογραφίας το 2004 στο Κέντρο Ιστορίας Θεσσαλονίκης (Μέγαρο Μπίλλη). Συμμετοχή σε ομαδική έκθεση ζωγραφικής στη Δημοτική Πινακοθήκη Λάρισας. Διήμερες Εικαστικές δημιουργίες στο χωριό της Ραψάνης με το Μορφωτικό Σύλλογο.